Krasse Knarrentocht 2025
Deelnemers:
Etap 22 Joint Venture met Marcelle en Marieke
Etap 24i Belloujo III met Joris
Etap 26i Fram met Sandra en Hugo
Etap 26i Mare met Nick

Zaterdag 6 september
De bedoeling was om naar Vlieland of Terschelling te gaan, maar de weersomstandigheden noopten ons tot een wijziging van de plannen. We zouden nu via de sluis bij Kornwerderzand naar Texel varen. De Belloujo III voer voorop want Joris wist de weg. Via De Boontjes, Doove Balg en de Texelstroom zouden we met een gunstige wind in de loop van de middag in Oudeschild aankomen. (Die namen wist Joris allemaal uit zijn hoofd; ik moest er Navionics nog eens voor raadplegen !!)
In de sluis dacht ik rustig midscheeps aan te leggen, maar "van zoet naar zout gaat altijd fout" en dat was dus bij mij het geval. Voor ik het wist lag ik overdwars! De schipper van het skutsje naast mij pakte heel geduldig mijn landvast aan en toen de boot weer recht lag, gaf hij mij het advies om ALTIJD eerst de achterste landvast vast te maken als je richting zee gaat.

Na de sluis gingen we bakboord uit en voeren we met ruime wind en de stroom mee in een behoorlijk tempo naar Texel. Hier een foto van een skutsje dat we voorbij (!) voeren.
Over snelheid gesproken: na ongeveer 20 mijlen zeilen was het verschil tussen de eerste die aankwam en de laatste welgeteld één kwartier! Ik vond dat een heel prettige constatering. Het maakt blijkbaar amper iets uit of je in een wat grotere of kleinere boot vaart. Hopelijk trekt die conclusie mensen over de streep die nog twijfelen of ze zich met hun boot in zo'n avontuurlijke tocht met de Etapclub moeten storten.
In Oudeschild lagen we aan dezelfde steiger als tijdens het (geen) Rondje Noord-Holland. Later in de middag hebben we nog wat geborreld in de kuip van de Mare en daarna deed iedereen weer zijn /haar eigen ding.

Zondag 7 september
Vandaag scheen de zon volop en was het ronduit warm (zon 21 C). Er stond alleen amper wind en boivendien nog uit de verkeerde hoek om naar een ander Waddeneiland te zeilen. Gelukkig wist iedereen zich een dagje te vermaken, bijvoorbeeld door naar Den Burg te lopen (vice versa).
's Avonds trakteerde Joris ons namens de club op een drankje in het restaurant De Compagnie, pal naast de haven. Na afloop genoten we van het schitterende, maanverlichte uitzicht over de Waddenzee.
Maandag 8 september
's Morgens tijdens het palaver in het havengebouw zagen de vooruitzichten om nog een Waddeneiland te bezoeken er niet best uit. Later in de week zou er veel wind uit het zuiden komen, wat voor de meesten van ons geen aantrekkelijk vooruitzicht was.
Er werd besloten om de Krasse Knarrentocht drastisch in te korten. Persoonlijk had ik daar geen moeite mee want ik had al aangegeven dat ik voor 12 september weer thuis wilde zijn in verband met de verjaardag van mijn vrouw. En voor de Belloujo III was de inkorting wel praktisch: de stuurautomaat was onderweg uitgevallen. Maar voor met name Marcelle, die hiervoor twee weken vrij had genomen en afspraken had gemaakt met opstappers was dit wel jammer.

We besloten dat de volgende bestemming Den Oever werd. Het enige bezwaar was dat we gezien de stroming pas rond 16.00u konden vertrekken. Dat betekende dat we onszelf nog een halve dag moesten zien te vermaken. Terwijl de één een praatje ging maken met de buren wandelde de ander nog wat door de omgeving of knutselde nog wat aan de boot en zo vlogen de uren om.
Toen we de trossen losgooiden, hadden we een gunstige zuidwesten wind en lekker zeilweer. Via de Texelstroom en het Visjagersgaatje zeilden we langs allerlei wildleven naar de Waddenhaven van Den Oever. Op de foto zijn ze niet te zien maar de zeehonden lagen wel degelijk op de zandbank verderop!

s Avonds genoten we met z'n allen van het afscheidsdiner in restaurant Basalt.

Dinsdag 9 september

Het weer was in de loop van de nacht omgeslagen. Er was regen voorspeld en de weinige wind die er zou waaien was ook nog eens ongunstig om naar Friesland te varen.            's Morgens in alle vroegte vertrok de Belloujo III met ingevlogen opstapper aan boord richting Enkhuizen. De sluis schutte stipt om 09.00 De Mare vertrok wat later en ik mocht prompt drie kwartier wachten voordat de Stevinsluis weer open ging. Dat leverde onverwachts een leuk gesprek op met een man die eerder ook in een Etap had gezeild. Geen idee of "van zout naar zoet gaat altijd goed" ook een uitdrukking is, maar het schutten ging deze keer in ieder geval probleemloos.
En daarna ging het urenlang regenen. En amper waaien. Ik maakte van de nood een deugd door op de motor en de stuurautomaat richting Workum te gaan varen, terwijl ik droog onder de buiskap mijn boterhammen smeerde en genoot van een leeg IJsselmeer voor me. Voorbij Workum kon er langs het Heidenskip zowaar nog gezeild worden.

Via de groepsapp vernam ik dat Sandra en Marcelle nog een dagje in Den Oever waren blijven liggen en een dag later richting Friesland zijn gevaren. Een weekje later heeft de Joint Venture de oversteek naar Enkhuizen nog een dag uitgesteld omdat het op het IJsselmeer veel te hard waaide, maar uiteindelijk is ook zij veilig en wel thuisgekomen en kunnen wij allemaal terugkijken op een prachtige tocht!

Hartelijke groeten, Nick